4000/5000 نوع سیب زمینی کیلویی امروز در جهان وجود دارد. سیب زمینی که برای مصارفی مانند خوراک دام، تولید نشاسته و غذای انسان تولید می شود، بر اساس مواد موجود در آن هنگام مصرف به عنوان غذای انسان دسته بندی می شود.
آگاتا، بینتجه، شارلوت، دیش و مونالیزا از پرمصرف ترین انواع سیب زمینی در جهان هستند. جدا از اینها، آنها را می توان به عنوان گوشت های خوراکی، علوفه ای، نشاسته ای، سفت یا نرم نیز دسته بندی کرد. به علاوه سیب زمینی ها را می توان با توجه به انواع مصرف در آشپزخانه به گروه هایی تقسیم کرد.
سیب زمینی های گروه الف: سیب زمینی های این گروه به عنوان نوعی که هنگام پخت از هم جدا نمی شوند، بیشتر برای استفاده در سالاد مناسب هستند. بخارپز شده، می توان آن را برای کومپیر ترجیح داد. بافت آن سفت و نسبت نشاسته آن کمتر است. شارلوت، آماندین، بل د فونتنی از این گروه سیب زمینی هستند.
شارلوت نوعی سیب زمینی است که معمولاً از غده های یکنواخت و با پوست صاف تشکیل شده است. به رنگ زرد کمرنگ است. از طرف دیگر، نوع سیب زمینی آماندین سفت تر و دارای گوشت زرد و جامد است. طعم کمی معطر دارد. برای سیب زمینی سرخ کرده کمتر مناسب است. Belle de fontenay، یکی دیگر از سیب زمینی های گروه A، دارای بافت نرم تر، سفت تر و مومی است. برای سالاد و خورش مناسب است.
سیب زمینی های گروه B: این سیب زمینی ها که عموماً هنگام پختن پراکنده می شوند، بیشتر برای استفاده در غذاهای آبدار، گراتن ها و سوپ ها مناسب هستند، نشاسته کمتری دارند و بافت نسبتاً سفتی دارند.
مانون، اوستار، سیرتما و برخی از انواع سیب زمینی سفید در این گروه قرار می گیرند. سیب زمینی مانون معمولا برای سیب زمینی سرخ کرده مناسب است. زرد و گوشتی است. Ostara بلندتر و بیضی شکل است.
چشمان کم عمقی دارد. گوشت زرد رنگ است. از طرف دیگر سیرتما گونه ای مقاوم است که در مناطق گرم اروپا می روید. این یک رقم محبوب در کشورهای جنوب اروپا است.
