سازندگان قوطی فلزی دست دوم استدلال می‌کنند که جامعه مدرن خارج از قوطی‌ها، قرار گرفتن در معرض BPA زیادی را ارائه می‌کند.
مقدار BPA در هر قوطی ناچیز است و حتی کمتر به غذاها و نوشیدنی ها مهاجرت می کند. با این وجود، فردریک ووم سال، یک زیست شناس معتبر، غذاهای کنسرو شده یا نوشیدنی نمی‌خرد و اجازه نمی‌دهد پلاستیک پلی کربنات در خانه‌اش وارد شود.
در مصاحبه ای در سال 2010 با الیزابت کولبرت، در مجله اینترنتی Environmen دانشگاه ییلt 360، او گفت: “در حال حاضر، این ماده شیمیایی مطالعه شده ترین در جهان است.
NIH 30 میلیون دلار مطالعات مداوم در مورد این ماده شیمیایی دارد. آیا فکر می‌کنید که مقامات فدرال در اروپا، ایالات متحده، کانادا و ژاپن، همه این ماده شیمیایی را به عنوان بالاترین اولویت برای مطالعه خواهند داشت.
اگر فقط چند هشدار دهنده وجود داشته باشند که این یک مشکل است؟»مقاله ای در سال 2011 با عنوان «بیشتر قوطی های فلزی مواد شیمیایی استروژنی آزاد می کنند» که توسط مؤسسه ملی علوم بهداشت محیطی مؤسسه ملی بهداشت منتشر شده است.
درک فعلی از دامنه وسیع این موضوع را خلاصه می کند. در آن، محققان تشخیص فعالیت استروژنی را در بیش از پانصد پلاستیک، از جمله بسیاری از آنها که به عنوان بدون BPA تبلیغ می‌شوند، توصیف می‌کنند.
آنها گزارش می دهند که فرآیندهای تولید – مانند پاستوریزه کردن – مواد شیمیایی غیر استروژنی را به مواد شیمیایی استروژنی تبدیل می کند و خاطرنشان می کنند که نور خورشید، تشعشعات مایکروویو و شستن ظروف ماشینی شسته شدن مواد شیمیایی استروژنی را تسریع می کنند.
به دلیل BPA، همه در مورد چیزی که به آن بازدارنده خوردگی داخلی قوطی می‌گویند می‌رقصند. FDA آن را پوشش رزینی و پلیمری می نامد. در Can School، کارمندان بال آن را یک پوشش آلی یا پلیمر مبتنی بر آب نامیدند. EPA آن را یک آلاینده شیمیایی می نامد. محققان سلامت آن را یک مختل کننده غدد درون ریز و یک سم مزمن می نامند.
هر چه می خواهید اسمش را بگذارید، پوشش پلاستیکی قوطی های آلومینیومی را تبدیل به یک عنصر اصلی کرده است که به احتمال زیاد اکثر ما به این زودی ها آن را رها نمی کنیم. این مواد داخل آنها فقط طعم بسیار خوبی دارد
