چای زرین شمال یک نوشیدنی پرطرفدار در بین اسکیموها

درمان بیماری تومور روزانه شامل سه کپسول کاتچین چای زرین شمال 200 میلی گرم بود. تنها یک تومور در بین 30 مرد تحت درمان با کاتچین چای سبز با بروز 3 درصد تشخیص داده شد، در حالی که 9 سرطان در بین 30 مرد تحت درمان با دارونما با بروز 30 درصد پس از 1 سال یافت شد.

هیچ تغییر قابل توجهی در کل PSA بین دو بازو مشاهده نشد، اما مردانی که تحت درمان با کاتچین چای سبز قرار گرفتند، نسبت به گروه‌های تحت درمان با دارونما مقادیر دائمی پایین‌تری را نشان دادند.

امتیاز بین المللی علائم پروستات و نمرات کیفیت زندگی مردان تحت درمان با کاتچین چای سبز با هیپرپلازی خوش خیم پروستات، وضعیتی که در مردان مسن شایع است نیز بهبود یافت.

هیچ گزارشی از عوارض جانبی قابل توجهی وجود نداشت و تجویز کاتچین چای سبز نیز علائم دستگاه ادراری تحتانی را کاهش داد. عادت مصرف چای سبز 49920 مرد 40 تا 69 ساله در مطالعه آینده نگر مبتنی بر مرکز بهداشت عمومی ژاپن مورد بررسی قرار گرفت.

چای

در طی آن مدت، 404 مرد به تازگی مبتلا به PCa تشخیص داده شدند که از این تعداد 114 مورد پیشرفته، 271 مورد موضعی و 19 نفر در مرحله نامشخص بودند.

مشخص شد که PCa موضعی تحت تأثیر مصرف چای سبز قرار نمی گیرد، کاهش وابسته به دوز در خطر ابتلا به PCa پیشرفته با مصرف چای سبز وجود دارد.

گزارش شده است که کاهش قابل توجهی در سطوح سرمی PSA، فاکتور رشد کبدی و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی در مردان مبتلا به سرطان پروستات پس از درمان کوتاه مدت با عصاره چای سبز حاوی EGCG (Polyphenon E)، بدون افزایش آنزیم‌های کبدی وجود دارد.

در بیماران PCa که برای انجام پروستاتکتومی رادیکال برنامه ریزی شده بودند، یک کارآزمایی تصادفی، دوسوکور و کنترل شده با دارونما از پلی فنون E برای تعیین فراهمی زیستی GTP در بافت پروستات و اندازه گیری اثرات آن بر بیومارکرهای سیستمیک و بافتی PCa انجام شد.

پلی فنون E یا دارونما روزانه به مدت 3 تا 6 هفته قبل از جراحی به بیماران داده می شد. درمان با پلی فنون E باعث تغییرات امیدوارکننده اما نه از نظر آماری معنی‌دار در سطوح سرمی PSA، محور فاکتور رشد شبه انسولین سرم (IGF) و آسیب DNA اکسیداتیو در لکوسیت‌های خون شد.

در بافت پروستاتکتومی، بیومارکرهای بافتی تکثیر سلولی، آپوپتوز و رگزایی بین درمان‌ها تفاوتی نداشتند. بیماران دریافت کننده پلی فنون E در بین نمونه های بیوپسی و جراحی کاهش نمره گلیسون داشتند اما از نظر آماری معنی دار نبود [25].